Kocimiętki (Nepeta) to grupa roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), cenionych zarówno w ogrodnictwie, jak i w zielarstwie. To byliny lub półkrzewy o aromatycznych liściach i drobnych, urokliwych kwiatach – najczęściej w odcieniach niebieskiego, fioletu lub lawendy, ale spotyka się też odmiany o kwiatach białych czy różowych. Ich zapach przyciąga pszczoły, trzmiele i motyle, a jednocześnie odstrasza niektóre szkodniki, co czyni je świetnym towarzyszem w uprawie innych roślin.

Rośliny te są łatwe w uprawie – preferują stanowiska słoneczne, dobrze znoszą suszę i radzą sobie na przeciętnej, przepuszczalnej glebie. Kwitną długo, często od wczesnego lata aż do jesieni, a przycięte po pierwszym kwitnieniu potrafią zakwitnąć ponownie. Nadają się na rabaty bylinowe, obwódki, skarpy i do ogrodów naturalistycznych, gdzie tworzą efektowne, miękkie kępy.

Kocimiętki znane są też z wpływu na koty – wiele z nich reaguje na zawarty w liściach nepetalakton, który działa na nie pobudzająco lub euforyzująco. W zielarstwie niektóre gatunki (np. Nepeta cataria) wykorzystywane są jako surowiec leczniczy – napary z kocimiętki działają lekko uspokajająco, wspierają trawienie i pomagają w łagodzeniu przeziębień.

Jakie wymagania ma kocimiętka

• poradzi sobie niemal w każdym podłożu
• dobrze rośnie w pełnym słońcu, ale toleruje też częściowe nasłonecznienie
• przy sadzeniu należy zachować odstępy 30-50 cm, ponieważ roślina szeroko się rozrasta
• trzeba ją podcinać
• nie wymaga nawożenia
• nie wymaga ochrony przed chwastami, bo sama naturalnie je zwalcza
• roślina jest mrozoodporna 
• wczesną wiosną kocimiętkę ścinamy przy ziemi